Werknemers als getuigen: hoe betrouwbaar zijn verklaringen van collega's tijdens een ontslagzaak? (bron: PW)

Een bedrijf dat groot is geworden als online winkel, hanteert een zerotolerancebeleid als het gaat om drugsgebruik onder werktijd. Dus wanneer het leidinggevenden ter ore komt dat een van de werknemers in een bedrijfsbus joints heeft gerookt, volgt een onverbiddelijke reactie: ontslag op staande voet. De werknemer ontkent dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan drugsgebruik in de bedrijfsbus en vecht het ontslag aan.

Bewijslast werkgever

Ontslag op staande voet is het zwaarste middel dat de werkgever tot zijn beschikking heeft. Een werkgever kan dan ook alleen maar iemand met succes op staande voet ontslaan als de samenwerking onmiddellijk moet worden beëindigd. Er wordt niet snel aangenomen dat een ontslag op staande voet gerechtvaardigd is. De werkgever moet dus aannemelijk maken dat het drugsgebruik inderdaad heeft plaatsgevonden. Hij draagt hiervoor de verklaringen van vijf getuigen aan. Drie daarvan zeggen dat ze in de bus zaten toen de werknemer een joint opstak. Een vierde collega – die alleen op de terugweg in de bus zat – zegt dat hij niets heeft gemerkt en dat de werknemer zijn joint niet heeft opgerookt waar hij bij was.

De vijfde verklaring komt van een teamleider die überhaupt niet in de bus zat. Hij sprak met de eerste twee getuigen nadat zij terugkwamen van hun klus. Zij vertelden hem toen dat de werknemer een joint had gerookt. De werknemer zegt dat zijn collega’s liegen. Hij is naar eigen zeggen het zwarte schaap in de groep. Zijn collega’s willen hem weghebben. De werkgever heeft hen met een etentje beloond voor hun belastende verklaringen, aldus de werknemer. 

Hoe waardevol zijn werknemers als getuigen?

Een getuige die met opzet niet de waarheid vertelt, pleegt meineed. Dat is een strafbaar feit. Maar er zijn ook andere redenen waarom een getuigenverklaring soms ter zijde wordt gelegd. Zo wordt er in deze zaak getwist of de getuigen niet moeten worden gezien als zogenaamde partijgetuigen. Dat wil zeggen dat zij persoonlijk belang hebben bij de uitkomst van de zaak. De verklaring van een partijgetuige kan alleen dienen als aanvulling op onvolledig bewijs.

De vraag is of werknemers echt vrij zijn om een onafhankelijke verklaring af te leggen, of dat zij zullen proberen hun werkgever ter wille te zijn. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt, zo luidt immers het gezegde. Van de getuigen in deze zaak, werkt er één inmiddels elders. Hij kan dus sowieso niet worden aangemerkt als partijgetuige. De kantonrechter erkent dat de overige vier getuigen in dienst zijn van de werkgever. Er bestaat dus een zekere afhankelijkheidssituatie. Toch betekent dit volgens de kantonrechter niet dat dat hun verklaringen daarmee minder betrouwbaar zijn en daarom niet als bewijs kunnen dienen.

Oordeel van de kanonrechter

Dat de werknemer op de terugweg een joint heeft gerookt in de bedrijfsbus, is volgens de kantonrechter niet bewezen. Maar omdat drie getuigen verklaren dat de werknemer op de heenweg drugs heeft gebruikt, acht de kantonrechter het aannemelijk dat dit inderdaad is gebeurd. De werknemer kan niet hard maken dat zijn collega’s van hem af willen, noch dat zij voor hun verklaringen zijn beloond met een etentje. Hiermee staat voldoende vast dat de werknemer zich schuldig heeft gemaakt aan drugsgebruik onder werktijd. Dat geeft de werkgever een dringende reden voor het ontslag op staande voet. De werknemer heeft geen recht op een billijke vergoeding of een transitievergoeding. Hij moet bovendien de kosten voor de procedure betalen (bron: PW).

ECLI:NL:RBROT:2022:711

Heeft u een vraag over dit onderwerp of een andere arbeidsrechtelijke vraag of ontslagkwestie, neem dan contact op met onze arbeidsrechtjuristen voor een vrijblijvend en gratis intakegesprek, tijdens kantooruren op nummer 043 - 720 09 20, of stuur een e-mailbericht naar info@ontslag-center.nl