De bescherming van de privacy van een werknemer staat soms op gespannen voet met de waarheidsvinding, bijvoorbeeld wanneer de werkgever de zakelijke e-mail van een werknemer wil doorzoeken.
ING kreeg signalen van fraude door een werknemer en heeft vervolgens een intern onderzoek uitgevoerd, waarbij ook e-mailgebruik gemonitord is. Tijdens dat onderzoek bleek onder meer dat de werknemer niet-gemelde nevenwerkzaamheden verrichte, ook onder werktijd, en veel privé gebruik maakte van zijn ING-emailadres, handtekening, laptop en logo.
Het Hof moest beoordelen of ING zich binnen de kaders van Barbalescu had bewogen:
- Is de werknemer vooraf geïnformeerd over (de aard van) de mogelijke monitoring van correspondentie en andere communicatie door de werkgever?
- Is de monitoring proportioneel (is de inbreuk op de privacy van de werknemer in verhouding met het doel van de monitoring)?
- Heeft de werkgever legitieme gronden die de toegepaste monitoring rechtvaardigen?
- Was monitoring met minder indringende methoden en maatregelen mogelijk geweest?
- Welke gevolgen heeft de monitoring voor de werknemer gehad?
- Zijn aan de werknemer adequate waarborgen geboden?
Geen van deze omstandigheden is doorslaggevend, uiteindelijk moet naar het totaalplaatje worden gekeken om te bepalen of de monitoring toegestaan zou zijn. In dit geval komt het Hof (nog) niet tot een oordeel, de ING krijgt nog de mogelijkheid om te bewijzen dat de monitoring echt nodig was.
Kortom, zorg niet alleen dat het e-mailprotocol op orde is, maar ook dat in een concreet geval de vragen van Barbalescu beantwoord kunnen worden, bij voorkeur positief (bron: Valegis Advocaten).
